verhelderen - verbinden - verdergaan

Je wilde zijn geliefde worden, niet per se de stiefmoeder van zijn kinderen. "Maar hij was niet vrij verkrijgbaar”, zoals een vriendin zo mooi verwoordde. En daarmee horen zijn kinderen in jouw leven. 

“Ze hebben geen idee”, verzuchtte een stiefmoeder tijdens een coachgesprek (of bonusmoeder, want zo wil ze liever genoemd worden). Ze was teneinde raad, ze worstelde met haar rol en voelde zich weinig gesteund door haar man. Ze had zich in het traject met een hulpverlener niet erkend gevoeld.

Veel stiefmoeders die ik begeleid of die mijn blogs lezen, vinden het fijn dat ik ook stiefmoeder ben. I’ve been there. En ik dacht altijd wel te weten waarom: ik ken het leven met kinderen die niet van jou zijn, de ex-partner op de achtergrond, het gevoel dat geven en nemen niet in evenwicht zijn, het besef dat je op gezette tijden weer de buitenstaander bent, de momenten van eenzaamheid in de relatie omdat het niet jouw kinderen zijn en het voor hem zo anders voelt.

Al een aantal jaren ben je stiefmoeder. Je houdt veel van je geliefde, maar leven met elkaar en zijn kinderen is soms erg ingewikkeld, ook al gaat het tussen jou en zijn kinderen meestal heel aardig. Jullie zijn niet impulsief gaan samenwonen, je voedt zijn kinderen niet op, af en toe lees je wat over samengestelde gezinnen: jullie zijn verstandig bezig.

Ze is verdrietig om al die jaren van liefde en zorg.
Ze heeft hun ruimte gegeven in haar hart en in haar leven.
Hun zorgen waren haar zorgen.
Hun wensen haar wensen.
Ze stond naast hen.

Het was begonnen zodra ze gingen samenwonen, nog voor hun gezamenlijke kind werd geboren. Haar geliefde had twee kinderen uit zijn eerste relatie. De ene week waren ze bij hun moeder, de andere bij hun vader. Zij zaten inmiddels op de middelbare school. Het ging goed tussen haar en de kinderen. Zij en haar geliefde wilden veel bij elkaar zijn, dus samenwonen was een logische stap. Ze deden met zijn vieren veel leuke dingen. In de ‘kind-week’ draaide hun leven om zijn kinderen.