verhelderen - verbinden - verdergaan

“A room of one’s own”, die woorden bleven door haar hoofd zingen. Het ging eigenlijk best goed in hun samengestelde gezin. En toch… soms voelde ze zo’n verlangen om zich even terug te trekken. Naar een plek voor zichzelf, waar niemand iets van haar vroeg. Gewoon even alleen zijn.

Heb jij een eigen plek in huis?
Een deur die je achter je dicht kunt trekken. Een ruimte waar even niemand iets van je wil. Dáár doelde Virginia Woolf op in A Room of One’s Own (1929), toen ze schreef: “A woman must have money and a room of her own if she is to write fiction”. 

Haar pleidooi ging over creativiteit, maar raakt aan iets veel fundamentelers. We hebben ruimte nodig. Voor rust. Voor stilte. Om even op adem te komen. Gewoon ‘zijn’, zonder iets te moeten. 

Veel vrouwen – en dus ook stiefmoeders – hebben thuis géén eigen ruimte. Geen kamer met een deur die dicht kan. Geen plek waar ze zich kunnen terugtrekken. Terwijl dat niet iets groots hoeft te zijn. Het gaat erom dat het van jou is. Alleen van jou.

Waarom hebben juist stiefmoeders zo’n plek nodig?
Ik zeg vaak: wat speelt in een kerngezin, wordt in een samengesteld gezin uitvergroot. Daarom gun ik elke vrouw een eigen plek in huis en zéker stiefmoeders, die zich vaak aanpassen. Een ruimte die helemaal van haar is. Voor haar binnenwereld, haar verlangens, haar behoeften. 

Of je nu bent ingetrokken bij je partner, of samen een huis hebt gekocht: het is het huis van jullie samengestelde gezin. Jij bent daar partner én stiefmoeder. Altijd onderdeel van de dynamiek, en tegelijk sta je er soms ook net buiten. 

Dan is het goud waard om een plek te hebben die van jou is. Een kamer waar jij bepaalt hoe het eruitziet. Waar je mag doen wat jij wilt. Even niemand om je heen. Alleen jij.  

Eigen ruimte voor jezelf is een besluit en een daad
Het kan ongemakkelijk voelen, alsof je egoïstisch bent als je ruimte claimt. Maar het is juist een heldere keuze: je laat zien dat jouw behoeften ertoe doen. Dat je geen bijrol speelt in het leven van je partner en zijn kinderen, maar dat jij je eigen verhaal hebt en dat dat telt.  

Een kamer voor jezelf is meer dan een deur en vier muren. Het is een vorm van begrenzing. Je markeert je aanwezigheid in een huis waar vaak veel draait om anderen. Het is niet alleen maar fysiek, het is ook symbolisch. Het is jezelf toestaan om ruimte in te nemen. En ruimte mag er zijn voor ieder in het samengestelde gezin.

Een eigen plek kan ook klein zijn
Wat dan? Moet je dan een kamer claimen als eigen plek met een afsluitbare deur en een sfeer die van jou is? Dat is niet voor iedereen weggelegd. Niet in elk huis is er een kamertje of zolder over voor stiefmoeder. Er zijn gelukkig ook andere manieren. Het gaat om erkenning. Door jezelf, van jezelf. Misschien is het een stoel waar alleen jij zit. Een hoekje met een bureautje op jullie slaapkamer. Of een paar uur per week waarin de woonkamer even van jou is. Leg het uit als je wilt, maar je hoeft je er niet voor te verantwoorden.

En als er écht geen fysieke plek is?
Geen kamer, geen hoekje, niets om even af te scheiden? Dan wordt het tijd om creatief te worden. Je hebt misschien geen deur om dicht te doen, maar er zijn wél manieren om toch iets van een eigen plek te voelen. Klein, eenvoudig, en verrassend helpend. 

• Een tijdsplek: geen ruimte? Kies dan een moment. Zet een timer, doe een koptelefoon op, en zeg: dit uur is even van mij;
• Een draagbare plek: vul een mand of tas met spullen die alleen van jou zijn. Een boek, jouw muziek, een fijne pen. Waar je ook zit: jij bepaalt het ritueel;
• Een symbool in huis: zet een beeldje neer of een steen. Het hoeft niks groots te zijn. Maar jij weet: dit markeert mijn grens;
• Een buitenplek: ga naar een vaste plek buiten. Een bankje of een boom. Laat het thuis weten: als ik daar ben, ben ik even niet beschikbaar; 
• Een onzichtbare kamer: sluit je ogen en stel je eigen plek voor. Het is geen ontsnapping, maar een kleine pauze voor jezelf.  

Ruimte innemen begint bij jezelf
Laat je niet ontmoedigen als een eigen plek in huis er niet is. Ruimte is niet alleen iets fysieks. Het zit ook in hoe je met jezelf omgaat. Het is een innerlijke keuze dat je ruimte voor jezelf mag hebben. Dat vraagt soms oefening. En steeds opnieuw jezelf toestemming geven. Dat is al een begin.

Om mee te nemen
Een eigen plek is geen luxe. Het is iets wat je jezelf mag toestaan, juist als je leeft in een huis vol dynamiek. Misschien is er ergens een stoel, een hoekje of een moment dat je tot het jouwe kunt maken. Begin klein, maar begin wél.
En lukt dat niet zomaar, of weet je niet goed waar te beginnen? Dan denk ik graag met je mee.