verhelderen - verbinden - verdergaan

Stiefmoeders hebben het vaak lastig in het samengesteld gezin. Hun positie is ingewikkeld en de omgeving verwacht nogal wat van stiefmoeders. Ze leven samen met kinderen die niet van hen zijn. Als er bijvoorbeeld gedoe is tussen stiefmoeder en zijn kinderen verwachten ze vaak steun van hun partner.

Afgelopen weekend werd de activist in me weer wakker. In een rubriek in een ochtendkrant, kwam de vraag van een vrouw (stiefmoeder) wat ze moest doen. Zij wil niet vliegen, maar haar man wel. Die gaf aan dat als zij niet meeging, hij wel op (verre) stedentrip ging met zijn dochter. Lezers mogen dan hun advies geven. Eén man was er snel klaar mee. Ik parafraseer: “Het lijkt erop dat uw partner pas aan zijn dochter denkt, als u niet kunt of wilt. U wilt natuurlijk niet tussen vader en dochter komen, want u weet dat u op de tweede plaats hoort te komen. Dus laat uw man met zijn dochter gaan.”

Wat een geworstel kan de puberteit zijn. Voor pubers, voor ouders en ook vaak voor stiefmoeders valt me op. Ze klagen en ploeteren wat af. "Hij is brutaal". "Zij negeert mij". "Ze praat alleen tegen haar vader". "Hij denkt zeker dat ik de huishoudster ben, hij laat alles slingeren". "Ze reageren zich op mij af".

Vandaag voelt zij zich een bevoorrechte stiefmoeder. Een paar weken geleden zag het er anders uit. Ze maakte zich zorgen over de relatie tussen haar en zijn dochters. Het liep wel redelijk goed, maar echt zorgeloos was het niet. Ze liep vaak op haar tenen, om het hen naar de zin te maken.

Vakantie! Een heerlijke periode van ontspanning, vrijheid en geen verplichtingen. Tijd voor onszelf en elkaar, thuis of op reis, ver weg of dichtbij. Fantastisch, dat wil toch iedereen? 

Ze was een verwoed bergwandelaar. Niet zomaar wat lopen, maar serieus met een kaart, van berghut naar berghut. Eerst alleen en later samen met haar gezin. Ze stippelde van tevoren steeds de route uit. Zo had ze ook na de echtscheiding de koers uitgestippeld van haar eenoudergezin met haar beide kinderen. 
Nu was er geen kaart. Geen route en geen berghut als ijkpunt. De eerste tijd met haar geliefde, zweefde ze. Op die roze wolk was ruimte genoeg. Voor hem, haar, en de kinderen van hen beiden.