verhelderen - verbinden - verdergaan

Vandaag voelt zij zich een bevoorrechte stiefmoeder. Een paar weken geleden zag het er anders uit. Ze maakte zich zorgen over de relatie tussen haar en zijn dochters. Het liep wel redelijk goed, maar echt zorgeloos was het niet. Ze liep vaak op haar tenen, om het hen naar de zin te maken.

Vakantie! Een heerlijke periode van ontspanning, vrijheid en geen verplichtingen. Tijd voor onszelf en elkaar, thuis of op reis, ver weg of dichtbij. Fantastisch, dat wil toch iedereen? 

Ze was een verwoed bergwandelaar. Niet zomaar wat lopen, maar serieus met een kaart, van berghut naar berghut. Eerst alleen en later samen met haar gezin. Ze stippelde van tevoren steeds de route uit. Zo had ze ook na de echtscheiding de koers uitgestippeld van haar eenoudergezin met haar beide kinderen. 
Nu was er geen kaart. Geen route en geen berghut als ijkpunt. De eerste tijd met haar geliefde, zweefde ze. Op die roze wolk was ruimte genoeg. Voor hem, haar, en de kinderen van hen beiden. 

Het stiefmoederschap kent sowieso al de nodige uitdagingen, maar zeker voor vrouwen die heel bewust geen kinderen willen of hebben gewild.

Jij was zo vastbesloten om geen kinderen op de wereld te zetten en nu leef je in een samengesteld gezin.

Stiefmoeders zijn van alle tijden. Eerst kwamen ze in plaats van de overleden moeder, tegenwoordig vaak als partner van de gescheiden ouder. Stief kent complexe omstandigheden. 
 
Als ik terugkijk naar 2013, toen ik startte met Stiefmanagement en nu in 2022, is mijn visie op het stiefmoederschap verdiept. De kern van mijn visie kent twee fundamentele inzichten.

‘’Er komt nooit iets voor terug’.
“Ziet ze niet wat ik allemaal voor haar doe?”
“Hij vindt alles wat ik doe maar heel gewoon”.
“Nooit eens dankbaarheid”.

Herkenbaar? Vast, want dit heb ik rechtstreeks gehoord van stiefmoeders.