verhelderen - verbinden - verdergaan

Zie je op tegen de komst van je stiefkinderen? Je bent niet de enige, en het is volstrekt normaal om je zo te voelen. Veel stiefmoeders ervaren spanning en onrust, soms al dagen van tevoren.

Normale emotie
Eerst en vooral: het is volkomen normaal om op te zien tegen deze momenten. Je bent zeker niet de enige die zich zo voelt. De kinderen waar je geen biologische band mee hebt, komen over de vloer, en je weet dat je dagelijkse routine even flink opgeschud wordt. Het is logisch dat je daar niet altijd naar uitkijkt. Meestal voelt alles gelukkig wat beter zodra de kinderen er zijn en vind je je vertrouwde ritme terug binnen het samengestelde gezin. 

Hoe gaan we om met deze stress? Hoe zorgen we dat we niet dagenlang piekeren? Nu je weet dat het normaal is om je zo te voelen, laten we dan samen bekijken hoe we kunnen voorkomen dat de stress je dagen van tevoren al uit je doen brengt. 

Vier praktische stappen *

1. Accepteer je realiteit; 
2. Geef de kinderen wat ruimte; 
3. Wees mild voor je partner; 
4. Vertrouw op het proces.

Accepteer je realiteit
Accepteer dat je niet enthousiast bent dat je geliefde kinderen heeft. Dat je bij hem bent, ondanks zijn kinderen (en niet dankzij), is geen afwijzing van hen, maar van de complexiteit die zij met zich meebrengen. Je had waarschijnlijk liever een start met hem alleen gehad, maar de realiteit is anders: hij heeft kinderen. In het begin, toen de liefde nog nieuw was, leek dit geen probleem. Je zat op jullie roze wolk, maar de realiteit is binnengeslopen en je begon op te zien tegen de komst van zijn kinderen.
Het is een uitdaging om samen met je stiefkinderen te leven en je huis en jezelf voor hen open te stellen.

Stiefkinderen hebben niet zelf gekozen voor de scheiding van hun ouders of het overlijden van hun moeder, noch voor een nieuwe partner in hun vaders leven. Accepteer je realiteit. Niet accepteren in de zin van blij mee zijn, maar accepteren in de zin van aanvaarden dat het is zoals het is. Jij werd verliefd op een man met kinderen en dat heeft invloed op jouw leven. Accepteren gebeurt niet van de ene op de andere dag, het is een proces. Wat nodig is, is de bereidwilligheid om te leren accepteren. En geef jezelf zelfcompassie: vergeef jezelf dat je niet uitkijkt naar de verstoring van de rust die jij en je partner waarschijnlijk ervaren als ze er niet zijn.

Geef de kinderen wat ruimte
Stel je voor hoe uitdagend het moet zijn voor je stiefkinderen om steeds tussen hun twee huizen te pendelen, elk met hun eigen regels en sfeer. Kun je je voorstellen dat zij ook nerveus zijn om weer naar jullie huis te komen? Iedereen in een samengesteld gezin moet weer wennen en voor stiefkinderen kan de voortdurende overgang zwaar zijn.

Misschien voel je je soms een buitenstaander als de kinderen er zijn, maar bedenk eens hoe zij zich moeten voelen. Dit besef kan helpen om begrip te hebben. Jij en de zijn kinderen konden weleens hetzelfde ongemak ervaren.

Wees mild voor je partner
Het is goed mogelijk dat je geliefde gemengde gevoelens heeft over de komst van zijn kinderen. Aan de ene kant houdt hij van ze en kijkt hij uit naar de momenten dat ze samen zijn. Voor veel ouders is het moeilijk om niet fulltime bij hun kinderen te zijn, wat natuurlijke gevoelens van pijn en gemis met zich meebrengt. Aan de andere kant kan hij zich zorgen maken over hoe jij je voelt wanneer de kinderen er zijn en over de eventuele spanningen die kunnen komen.

Als je geliefde het gevoel heeft dat jullie meningen over de aanwezigheid van zijn kinderen sterk verschillen, kan hij zich bekeken voelen door jou. Hij kan denken dat je zijn ouderschap en het gedrag van zijn kinderen te kritisch beoordeelt. Hij heeft je steun nodig, wees zijn bondgenoot. Dit betekent niet alles klakkeloos accepteren of geen feedback geven, wel hem ruimte geven zijn vaderschap op zijn eigen wijze in te vullen.

Dit betekent ook niet dat je constant samen moet zijn; het is juist goed om je eigen activiteiten te hebben. Gun hem de tijd om de band met zijn kinderen te versterken en leg niet te veel druk op jezelf om evenveel tijd met hen door te brengen. Gebruik die tijd ook voor jezelf. Vaders vinden dat nog weleens lastig, maar zij hebben te accepteren dat het kerngezin er niet meer is. 

Vertrouw op het proces
Om de spanning te verminderen voordat je stiefkinderen arriveren, is het belangrijk te vertrouwen op het proces, zoals dat verloopt.

Soms creëren we vooraf een beeld dat meer stress veroorzaakt dan nodig. Verwachtingen over hoe lastig het zal zijn, staan vaak haaks op hoe het uiteindelijk loopt. Herinner jezelf eraan dat je, zodra de kinderen er zijn, vaak weer in een vertrouwde modus komt; een routine die je kent en die de zorgen vaak doet afnemen.

Het is menselijk om je de moeilijke momenten uit het verleden te herinneren en te vergeten dat er ook goede, relaxte tijden waren. Daarnaast is het belangrijk realistische en niet te hoge verwachtingen te hebben, dan raak je teleurgesteld als de kinderen er zijn. Een voorbeeld is dat je verwacht dat de kinderen zelfstandig zijn, terwijl je dat op basis van hun leeftijd nog niet mag verwachten. 

Als je het proces vertrouwt en de bovenstaande stappen volgt, is de kans groot dat je met meer ontspanning de komst van je stiefkids kan verwachten.

Technieken die ons helpen om minder stress te ervaren
Wat je ook kan helpen zijn enkele technieken afkomstig uit de cognitieve gedragstherapie. Door anders te denken, kun je gevoelens veranderen en minder productieve gewoonten achter je laten. In eerste instantie kan het toepassen ongemakkelijk voelen, maar ze zijn bewezen nuttig. En als je telkens opziet tegen de komst van de stiefkinderen, wat heb je dan te verliezen?

1. Stop  met piekeren. Iedere keer dat je begint te piekeren over de komst van de kinderen, denk dan aan een groot rood STOP-bord in je hoofd. Angstige gedachten of het verzinnen van strategieën, met als enig doel controle te houden, helpen niet. Geef je gedachten geen brandstof, zeg: "Stop". Kies bewust om er niet aan te denken en zoek afleiding. Ook het stellen van de vraag of het een nuttige of productieve gedachte is, is vaak zinvol om te kunnen stoppen;
2. Verschuif het perspectief. Alles is tijdelijk. En soms is iets minder prettig, so what. Ook de periode dat de kinderen er zijn, is tijdelijk. We hebben vaak de neiging om iets dat onprettig is te willen fixen tot iets dat comfortabel is. Soms is het wat het is. Iets is een beetje onprettig en tijdelijk;
3. Open mind: laat je verrassen en zoek mogelijkheden. Misschien ontdek je nieuwe dingen aan je stiefkinderen of gebeurt er onverwachts iets plezierigs; 
4. Zing: een andere techniek is het luidkeels zingen van je zorgen. Dit helpt om de ernst van je problemen te relativeren en kan verrassend effectief zijn, zeker als je overdrijft en met een heel andere stem gaat zingen. Wat er in feite gebeurt is dat je de taal van de woorden ontkoppelt van hun lading en de woorden neutraal worden. 

Het is een naar gevoel als je telkens opziet tegen de dagen dat zijn kinderen er zijn, want de kinderen komen regelmatig. Wat je kunt doen, is je houding en gevoel ten opzichte van hun komst veranderen, zodat het lichter en relaxter voor je wordt. Ik wens je toe dat de beschreven stappen en technieken je daarbij helpen.

* Dit blog is gebaseerd op het artikel 'I dread my stepkids visits' van Mary T. Kelly, MA in Stepmom magazine