verhelderen - verbinden - verdergaan

Wat was ze verliefd. Dat hij kinderen had en dat dit impact op haar leven zou krijgen wist ze natuurlijk. Dat hij zo liefdevol voor hen was, maakt hem nog specialer. Wat een geweldige man was het! 

Bij de start van hun samengestelde gezin
Ja, ze wist dat hij kinderen had. Op een af andere manier drong het niet echt tot haar realistische bewustzijn door: wat het van haar zou vragen of hoe haar leven zou veranderen. Ze was verliefd en samen konden ze alles aan.

En zij? Waar was ze? Ze zette haar beste beentje voor. Ze zorgde dat het gezellig voor hen was en ze was lief voor hen. Dat ze minder tijd samen met hem had, nam ze op de koop toe. Dat hoorde erbij. Dat haar dat soms verdrietig maakte, stopte ze weg. Ze was verliefd op een geweldige lieve man en dit was nu haar leven.

Soms verlangde ze terug naar haar oude leven. Hardop zeggen deed ze dat niet. Het zou niet helpen en ze wilde ook het mooie plaatje in haar hoofd niet verstoren. Dat was precies wat het was: het plaatje bestond in haar hoofd, niet in haar hart.

De blik van buiten
De buitenwereld was vol bewondering voor hoe ze haar rol invulde. “Zij hebben er niet voor gekozen”, werd haar uitgangspunt. Wat lag onder dat uitgangpunt? Dat zij er wel voor had gekozen en dus niet moest zeuren? Hád zij ervoor gekozen? Ja voor hem en hij had kinderen. Had ze voor de kinderen gekozen? Had zij zich met huid en haar ingeleverd en was dit nu het ideale samengestelde gezin?

Waren ze niet bezig met een aangepaste kopie van het kerngezin? Nam ze niet verantwoordelijkheden op zich die niet van haar waren, “omdat ze er zo goed in was?” Ze deden alle twee hun best. Maar het bleven zíjn kinderen.

Waar waren zij samen en waar was zij?
De dagen dat ze samen waren, waren heerlijk. Dan merkte ze dat ze het lastig vond als er toch iets rond de kinderen ging spelen. Haar geliefde schoot meteen in de vaderrol. Ze vond het steeds ingewikkelder. In het bos wandelen en bijna geen kans hebben om hand in hand met hem te lopen als de kinderen er waren. Ze voelde zich kinderachtig dat ze er last van had. En waar waren zij samen in de weekends en vakanties die ze met de kinderen doorbrachten? Hij deed zijn best en zij deed haar best, maar wat ze nodig hadden was een reset. 

Hulp gevraagd
Voor deze reset hadden ze hulp nodig en die zochten ze.
Er waren drie fundamentele inzichten die hen verder hielpen:

1. Hun samengesteld gezin was geen kerngezin en ze stopten met doen alsof. Ze kozen zelf hoe zij hun samengesteld gezin wilden vormgeven; 
2. Wie zij was, deed ertoe. Op welke manier wilde zij haar rol als stiefmoeder invullen? De persoon achter de stiefmoeder deed ertoe. Geen verwachtingen van anderen of haarzelf invullen, maar haar eigen pad kiezen. Wat een ruimte gaf dat; 
3. Zij mocht rekenen op de steun van haar geliefde. “Stand by her”: sta aan haar zijde. Dat was voor haar partner lastig te horen. Betekende dat hij haar altijd gelijk moest geven? Steeds voor haar moest kiezen? Nee. Het hield in dat hij naast haar ging staan. Dat het duidelijk werd dat zij ook rechten en inbreng had en dat haar belangen er ook toe deden. Dat duidelijk werd dat in hun samengesteld gezin zijn vrouw en hun stiefmoeder een eigen plek had en ruimte mocht innemen.

Wat was haar winst?
Er kwam een helder besef van de werkelijkheid, zonder dat er nog ruimte was voor een droombeeld of idealisering. Het betekende dat ze met beide voeten op de grond stond en situaties zag en erkende zoals ze waren, met zowel de positieve als de negatieve kanten. In plaats van vast te houden aan een ideaalbeeld van hoe een stiefgezin zou moeten zijn, zag zij met haar geliefde de unieke dynamiek van hun samengestelde gezin onder ogen. Ze koos ervoor om de realiteit van de situatie te accepteren, in plaats van te proberen het te veranderen naar een droombeeld, waaraan zij moest voldoen. Dit besef gaf rust en ruimte voor authentieke keuzes.