verhelderen - verbinden - verdergaan

Je wilde zijn geliefde worden, niet per se de stiefmoeder van zijn kinderen. "Maar hij was niet vrij verkrijgbaar”, zoals een vriendin zo mooi verwoordde. En daarmee horen zijn kinderen in jouw leven. 

Het is goed je te realiseren dat je stiefkinderen een onderdeel van je leven vormen. Een aanzienlijk deel van jullie keuzes zullen jarenlang gebaseerd zijn op de behoeften van de kinderen.
 
En daarmee komt meteen de volgende vraag. Hoe houd je dat vol?
Wat heb je nodig voor je welbevinden en je persoonlijke groei?
Alleen jullie liefde -hoe enorm belangrijk ook- is daarvoor echt onvoldoende.

3 universele basisbehoeften
De behoefte aan competentie, verbondenheid (relatie) en autonomie zijn drie universele en psychologische basisbehoeften. In hoeverre hieraan wordt voldaan, bepaalt hoe we ons voelen en functioneren.
 
Wat houden deze drie psychologische basisbehoeften in?
Competentie: Het gevoel hebben dat we effectief zijn en onze capaciteiten kunnen benutten. Het gaat niet zozeer om wat we geleerd hebben, maar om ons vertrouwen in eigen acties en onze kwaliteiten.
 
Verbondenheid: Relaties onderhouden, interactie met onze omgeving, verbondenheid met anderen, erbij horen, veiligheid ervaren.
 
Autonomie: Vertrouwen dat wij zelf de regie hebben, aan het stuur zitten, mogen leven vanuit onze eigen waarden, ruimte hebben om eigen keuzes te maken en zelf verantwoordelijk te zijn. Autonomie is trouwens niet hetzelfde als onafhankelijkheid. Echt onafhankelijk zijn we nooit: we leven of werken met andere mensen, verbouwen niet onze eigen groente, bakken niet ons eigen brood. Hoe je omgaat met alle afhankelijkheden in je leven, dus ook met je stiefmoederschap, wordt bepaald door je autonomie.

De 3 basisbehoeften in mijn stiefmoederschap
Competentie: Ik heb echt het gevoel (gehad) dat ik mijn kwaliteiten kon en mocht gebruiken. Zelfvertrouwen dat ik wat kon toevoegen. Niet omdat ik een tweede moeder moest worden, maar omdat ik ‘extra’ was. Omdat hun vader leuker en meer ontspannen werd door het nieuwe geluk in zijn leven. Omdat mijn geliefde en ik samen spraken over wat goed ging en beter kon. Omdat ik bewust koos voor mijn rol in hun leven. En die rol me gegund werd, door mijn partner en de kinderen. En ik paste toe wat op andere levensgebieden ook werkte.
 
Verbondenheid: Allereerst was er de verbondenheid met mijn geliefde en daarna ook met zijn kinderen. De interactie tussen hen en mij, langzaam opgebouwd, stapje voor stapje.  Verbondenheid met anderen (Sisterhood!), praten over hoe lastig het soms was, hoe complex, ook als het goed gaat. Erbij horen en soms ook opeens de betrokken buitenstaander zijn.
 
Autonomie: Dat duurde even, vertrouwen op mijn eigen kompas. Dat ik zelf keuzes kon maken over mijn rol, los van ‘wat er van je wordt verwacht’. Er is geen blauwdruk voor het stiefmoederschap, dus het ging erom zelf mijn waarden daarin kiezen. En daarin de ruimte krijgen van mijn geliefde, acceptatie van hoe ik de rol invulde. Dat was een  organisch proces.

Stief op eigen wijze
Dat gun ik je. Stief op jouw eigen wijze. Dat jij kiest voor je rol als stiefmoeder en vooral ook ervoor kiest hoe jij die rol wilt invullen. Hoewel de buitenwereld soms bepaald gedrag verwacht, zijn er geen regels. Vaak kiezen stiefmoeders wel of ze veel of weinig betrokken willen zijn. Die keuze wordt bewust of onbewust gemaakt.

Ik nodig je van harte uit die keuze bewust te maken. Welke waarden streef je na in het leven? Wat is je eigen geschiedenis? Wie ben je? Dit zijn allemaal componenten van waaruit jij keuzes maakt.

En daarbij kijken we weer naar je competenties, verbinding en autonomie.
Het stiefmoederschap doe je niet alleen. De basis van een harmonieus samengesteld gezin is de relatie tussen jou en je partner. Wat je wilt toevoegen, moet je ook worden gegund. Van je geliefde mag je verwachten dat hij je ook als stiefmoeder erkend, je de rol die je kiest gunt. Ik hoor te vaak dat vaders de positie van stiefmoeder ondermijnen. Dat je niet tot je recht komt.
 
Jij mag kiezen welke verbinding je aangaat. Ben je de vriendin van hun vader of wil je een actieve en betrokken stiefmoeder zijn? Laat je je autonomie niet afpakken. Ga ermee aan de slag. Wat wil je en wat past bij je? Welke invloed heeft je geschiedenis? Hoe wil jij deze rol vormgeven?
Bij autonomie past kiezen voor je hoogstpersoonlijke stiefmoederschap.
 
Zo geven we allemaal onze psychologische basisbehoeften vorm, in alle aspecten van ons leven. Sta er af en toe bij stil. Ze zijn belangrijk voor ons welbevinden, net als eten, drinken en onderdak.