verhelderen - verbinden - verdergaan

Soms heb je tijd nodig voor jezelf. Niet in de zin van andere prikkels opzoeken, door te winkelen of met vriendinnen op stap te gaan. Wat je wilt is rust en met jezelf zijn.

Hoe kom je tot rust?
Het is heerlijk als je weet wat je helpt om bij jezelf te zijn en tot rust te komen. Weet jij dat? Het is prettig om dat de komende tijd eens te onderzoeken. Een aantal elementen is er onderdeel van: alleen zijn, geen afleiding, geen speciale focus vereist (dan kom je nooit tot flow) én het heeft een fysieke component.

Voorbeelden zijn: mediteren, wandelen of fietsen in de natuur, alleen eropuit met je kano of zeilboot, schilderen, tuinieren, handwerken en knutselen. En schrijven. Mijn twee energiebronnen van me-time zijn wandelen in de natuur en schrijven. Over dat laatste wil ik het vandaag hebben.

Schrijven als bron van rust en zelfinzicht
Met schrijven kom ik behoorlijk snel van hoofd naar hart, naar dat wat in mijn hart leeft en waar ik me niet steeds van bewust ben. Schrijven helpt om verwarrende emoties te ordenen, gedachten te verhelderen, reflecteren op ervaringen en het is een goede manier om betekenisvolle gebeurtenissen ‘op te slaan’. Ik heb ervaren dat als er iets moeilijks is gebeurd, ik door te schrijven aanvaard wat er is gebeurd en uit mijn weerstand geraak. 
 
Ik ben geen dagboek schrijver. Dat kreeg bij mij te vaak een opsomming van gebeurtenissen. Ik schrijf bijvoorbeeld als ik me bewust ben van een gevoel van onbehagen of als er steeds terugkerende gedachten zijn.  
 
Een van de kenmerken van met jezelf zijn, is de aanwezigheid van de fysieke component. Bij schrijven? Ja, bij schrijven start je met de mentale kant, vervolgens als je loslaat wat je denkstem van je verwacht, merk je verschuivingen in je lichaam en ervaar je gevoel. Je komt daarmee terecht in je hart. Schrijven is mentaal, emotioneel, fysiek en spiritueel. Spiritueel in de zin van zingeving. Veel van mijn ervaren persoonlijk groei komt door schrijven. 
 
Wat als je niets weet te schrijven of je kunt het niet? 
Dat is het aardige, je begint gewoon. Het gebeurt pas áls je schrijft. Verwoorden wat je ervaart en wat je gedachten zijn. Je gaat naar je eigen bron, je zet als het ware de kraan open. Het één leidt tot het ander. Opeens komen er emoties los, je beschreef een gebeurtenis en je voelt woede en geeft daar woorden aan. Of je vindt als schrijvend een oplossing voor een issue dat speelde.  Schrijven is spelen en jezelf verkennen. Je komt thuis bij jezelf en je ontdekt stukken van jezelf die je niet kende. Je wordt schatgraver. 
 
Je schrijft niet voor de ander. Stijl en spelfouten doen er niet toe. Laat je denkstem vooral niet over je schouder meekijken of je het wel goeddoet. Er is geen verwacht resultaat. Schrijven is altijd het middel en nooit het doel. Schrijven hoeft niet veel tijd te kosten en kan overal.  
Een ander heeft zijn verhaal geschreven, jij schrijft jouw verhaal omdat jij jouw leven leidt. 

Schrijven als kracht
Als je je eigen rode draad ontdekt … 
Als je inzichten krijgt … 
Als je je rustig … 
Als je keuzen maakt … 
Als je je dankbaar voelt … 
Als je je vrij voelt … 
Als je liefde ervaart … 
 
… dan kun je vruchtbaar zijn, in je eigen leven en dat van anderen. 
 
Daarbij kan schrijven helpen. Wij hebben woorden nodig om te verhalen over wat we meemaken, wat we verafschuwen, wat ons angstig maakt en wat ons vreugde geeft of een plotseling gevoel van blijdschap.

En jij?
Schrijven is mijn instrument. Ik ben erg benieuwd welke manieren jij hebt om bij jezelf te zijn. Wil je dat met me delen?