verhelderen - verbinden - verdergaan

Natuurlijk, er is een geliefde voor nodig met kinderen die niet de jouwe zijn. Veel liefde voor je partner en de bereidheid om de kinderen van een ander in je leven toe te laten. Hoe het er verder uit gaat zien?NDaar ga jezelf in eerste instantie over en daarna jullie beiden.
Het stiefmoederschap is bepaald geen easy-ride. Daar weten jullie alles van en ik sta er in mijn blogs vaak bij stil.

Ik las een tijd terug een interview met een homo. Hij vertelde: "Wij bewandelen geen traditioneel hetero-pad dat grotendeels vastligt. Wij moeten nadenken hoe we ons leven invullen. Dat vraagt zelfreflectie en biedt ook vrijheid."

En ik dacht aan ons als stiefmoeders. Ook voor ons gelden niet de gebaande paden van het kerngezin. Sterker nog: als we die gaan kopieëren, komen we pas in de problemen. Van ons vraagt het ook zelfreflectie en biedt het vrijheid.

Er is veel variatie: wel of geen co-ouderschap, de aard van de omgangsregeling, wel of niet samenwonen, wel of geen eigen kinderen, wel of geen gezamenlijke kinderen, hetero of lesbische stiefmoeder, stiefmoeder worden na echtscheiding of na overlijden van de moeder etc.
Soms heb je er geen invloed op, soms wel. Het vraagt altijd om keuzes.

Daarom is een van mijn tips om goed na te denken over je rol als stiefmoeder. Eigenlijk zodra de relatie vaste vorm aanneemt. Het is een lastig thema. Je bent verliefd en jullie kunnen de wereld aan. Dan nadenken over wat voor stiefmoeder je wilt zijn? Dat komt er vaak niet van. Je rolt erin. Je zou de eerste niet zijn, die na een paar jaar ontdekt dat ze meer gegeven heeft dan ze wilde. Nadenken en vooral navoelen over je rol komt altijd een keer aan de orde.

Allereerst aan jou de vraag wat voor stiefmoeder je wilt zijn en vervolgens in gesprek met je geliefde hoe hij jouw rol als stiefmoeder ziet. En dan keuzes maken. Kortom: wij moeten (of mogen) nadenken hoe we ons leven invullen. Er is geen blauwdruk.

Stiefmoederschap is niet voor bange vrouwen. Zelfreflectie verlangt moed om de vraag te beantwoorden of het stiefmoederschap iets voor je is en in welke vorm; alle varianten van 'meezorgen' tot de vriendin van hun vader zijn.

Zelfreflectie
Zelfreflectie is jezelf een spiegel voorhouden en stilstaan bij je eigen gedrag. Hoe was dat voor de andere mensen in je omgeving? En voor jezelf? Wat gebeurde er tussen jou en je geliefde? Was het je natuurlijke gedrag? Gaf het je energie? Zorgde je goed voor jezelf?

Voor mij houdt zelfreflectie ook in: bij jezelf te rade gaan.
Lastige vragen stellen en daarover navoelen en nadenken.
"Wat zit me toch zo dwars in mijn rol als stiefmoeder? Speelt bij wat ik wil ook onbewust mee wat mijn partner verwacht, de omgeving, de maatschappij?" En vergis je niet, de maatschappij en daarmee onze omgeving heeft een beeld van een goede stiefmoeder. Ben jij je ervan bewust? Ben je het ermee eens? Wat zijn eigenlijk je eigen overtuigingen over het stiefmoederschap? Welke keuze wil je het liefste maken?

Zo trof ik de afgelopen periode dappere stiefmoeders aan die met mij in gesprek gingen over hun rol als stiefmoeder. En er achter kwamen dat er een levenspuzzel naar voren was gekomen en zich manifesteert in hun moeite met 'stief'. We hebben allemaal één of meer levenspuzzels, waaraan we werken en die later in een andere gedaante weer opduikt.

Een eerste voorbeeld is van een stiefmoeder die nare ervaringen had als stiefdochter en pas kon groeien in haar rol als stiefmoeder toen ze echt contact had gemaakt met haar eigen verleden als stiefdochter. Het ervaren verdriet erkende en betekenis gaf aan dit deel van haar leven. Er kwam ruimte voor een nieuw begin.

Of de stiefmoeder die zichzelf hoge eisen stelde in haar omgang met haar stiefdochter. Haar moeder had haar weinig gestimuleerd, was jaloers geweest op haar jeugd. Zij wilde haar stiefdochter niet tekort doen en was een actieve, motiverende (en soms dwingende) stiefmoeder. Zowel stiefdochter als moeder vonden dat lastig. Ook deze stiefmoeder ontdekte dat haar eigen verleden gevolgen had in haar heden. Pas nadat stiefmoeder zich hiervan bewust werd, kon ze eigen keuzes maken. 

Zelfreflectie en zelfonderzoek zijn niet altijd gemakkelijk, wel erg waardevol. Je leert jezelf kennen en je ontdekt of het stiefmoederschap bij je past en in welke vorm. En wat er eventueel daarvóór nog aandacht nodig heeft; wat er opgeruimd mag worden, zodat je kunt toekomen aan de vraag hoe jij het stiefmoederschap wilt invullen.

Vrijheid
Herkennen we die ook als stiefmoeder?
Die is af en toe lastig te zien.
Maar vrijheid is er toch wel.
Al is het maar de vrijheid om te kiezen hoe we willen stiefmoederen. En in al die andere keuzes die er steeds weer te maken zijn:

• Niet meegaan op vakantie met hem en zijn kinderen
• In je eigen huis blijven wonen
• Me-time creëren 

Ik ontdekte destijds dat ik mijn gevoel van vrijheid soms zelf beperkte. Dat bleek altijd te zijn uit schuldgevoel naar mijn geliefde of naar mijn stiefkinderen.
En daar kon ik zelf mee aan de slag.
Dat geeft ruimte. En vrijheid!!