verhelderen - verbinden - verdergaan

Ben jij ook blij als je stiefkinderen weer naar hun moeder gaan? Zie je er tegenop dat zijn kinderen komen?Voel jij je niet op je gemak als je je stiefkinderen er zijn? Erger jij je als ze binnenlopen op dagen dat ze bij hun moeder horen te zijn?

Moeite met je stiefkinderen
Vaak spreek ik stiefmoeders die moeite hebben met hun stiefkinderen. Eerst was er de roze wolk, alles was leuk aan ze. Jij zou je hart wel openstellen. Dan kom je terug op de grond en blijkt de werkelijkheid weerbarstiger. Je realiseert je dat je eigenlijk liever je partner had zonder kinderen. Helaas, hij was niet vrij verkrijgbaar.

Er is niets raars aan dat je zijn kinderen ingewikkeld vindt. Het voelt niet natuurlijk om een kind van een ander vaak in je nabijheid te hebben, ermee in één huis te wonen en soms mee op te voeden. En vele jaren rekening te moeten houden met een kind dat niet het jouwe is. Er is niets om je voor te schamen als je daar erg aan moet wennen.

Vaak kunnen stiefmoeders na verloop van tijd meer ontspannen zijn in hun rol en gaan dit soort gevoelens voorbij. Of worden minder heftig, zodat je er weinig last meer van hebt. Het is de nieuwe rol, je eigen weg vinden en wennen aan de nieuwe situatie. En als dat is gelukt, kan er een mooi en warm contact met de stiefkinderen ontstaan. Zelfs na jaren is het nog gewoon dat je ‘kinderweekends’ minder leuk vindt dan jullie weekend samen. Gun jezelf dat gevoel.

Subject of object
Ik heb ontdekt welke stiefmoeders het snelste door de fase gaan, waarin ze moeite hebben met hun stiefkinderen. Dat zijn de stiefmoeders die bewust kiezen op welke wijze zij hun rol willen invullen: stiefmoederen op hun eigen wijze.

En dan is er nog een belangrijke factor. Er zijn twee manieren om met andere mensen om te gaan*.
De eerste is om de ander als "object" te zien. Een "het". Dan is de ander een obstakel. Alles zou beter zijn, als de ander er niet was. Je ergert je, gedoogt de ander en ziet snel wat er niet deugt. Eigenlijk is dit verkapte weerstand. De ander zal zich niet erkend voelen, hij voelt je tegenzin.

Je kunt de ander ook zien als "subject", als een "jij". De ander wordt dan een medemens. Met fijne en minder mooie kanten, net als wij allemaal. Er is gelijkwaardigheid. De ander mag er zijn en stelt meer open naar je op. Je zoekt naar verbinding.

Ik-jij of ik-het
Stiefmoeders die hun stiefkind als een "het" zien, vinden het veel lastiger om de kinderen in hun leven te accepteren. Zij hebben een "ik-het-relatie" en dat kan voor kinderen beschadigend zijn. Kinderen ervaren geen ruimte en voelen zich niet welkom.De kans is groot dat zijn kinderen je gedrag kopiëren. Voor stiefmoeders zelf is het ook heel vervelend, zij ervaren veel heftiger gevoelens, lijden meer en langer.

Stiefmoeders die hun stiefkind als een "jij" zien, hebben een "ik-jij-relatie".
Zij ervaren in het begin ook wel lastige emoties, maar die gaan sneller voorbij.
Bovendien hebben hun gevoelens niets te maken met afwijzing van de kinderen. Zij  vinden de situatie lastig, niet de kinderen. Dat onderscheid maken ze bewust of onbewust.

Zelfonderzoek

Loop jij aan tegen heel heftige nare gevoelens over je stiefkind? Bedenk dan eens of je een ik-jij-relatie hebt of een ik-het-relatie. Met het laatste doe je ander geen recht en vooral jezelf ook niet. Dit soort zelfonderzoek kan pijnlijk zijn.

Gelukkig zijn we als stiefmoeders moedig, anders waren we nooit in een liefdesrelatie met een man met kinderen gestapt. Je komt beter uit dit zelfonderzoek. Het goede nieuws is dat je jouw blik op je stiefkinderen echt kunt veranderen. Fijn voor hen en voor jou!


*Met dank aan het gedachtengoed van Martin Buber