verhelderen - verbinden - verdergaan

‘’Er komt nooit iets voor terug’.
“Ziet ze niet wat ik allemaal voor haar doe?”
“Hij vindt alles wat ik doe maar heel gewoon”.
“Nooit eens dankbaarheid”.

Herkenbaar? Vast, want dit heb ik rechtstreeks gehoord van stiefmoeders.

Basisregels
Als we systemisch kijken, zijn er drie basisregels:

1. Iedereen heeft heeft recht op een eigen plek
2. De plekken hebben een rangorde ten opzichte van elkaar
3. Geven en nemen zijn in evenwicht

Deze drie basisregels zijn essentieel. Een volgende keer bespreek ik basisregels 1 en 2.

Geven en nemen
De 3e basisregel doet recht aan wat we diep van binnen wel weten. We hebben bepaalde diepgewortelde overtuigingen van hoe het moet gaan tussen mensen. Bijvoorbeeld dat er evenwicht is, of zou moeten zijn, tussen geven en nemen.

Evenwicht in geven en nemen is belangrijk voor een gezonde relatie tussen mensen. Welke relatie daar niet steeds aan voldoet, is tussen kinderen en ouders. Ouders geven en kinderen nemen. Als het goed is, komt er evenwicht als de kinderen richting volwassenheid gaan.

Terwijl stiefmoeders die onbalans vaak lastig vinden, kunnen ouders daar vaak goed mee overweg. Dat heeft een aantal oorzaken.

Ten eerste heeft vader een bloedband met zijn kind en is er tussen hen sprake van aangeboren loyaliteit. Dat geven en nemen niet steeds in evenwicht zijn met elkaar, voelt voor een ouder als heel natuurlijk. Bij stiefmoeders is dat anders; tussen stiefmoeders en zijn kinderen is er geen sprake van een bloedband.

Ten tweede zijn stiefmoeders zich er niet altijd bewust van waardoor de onbalans tussen geven en nemen er is. Een stiefmoeder gaat er bij haar stiefkind dan onbewust vanuit dat -net als bij andere relaties- er een evenwicht in geven en nemen zal zijn. Als dat er niet is, voelt dat ongemakkelijk.

We gaan ons storen aan mensen die meer nemen dan geven. Terwijl wat een stiefkind doet, heel natuurlijk is, stiefmoeder wordt onder de categorie ‘ouders’ geschaard. Als stiefmoeder zich dit realiseert, is het al veel minder lastig.

En als laatste is het ook afhankelijk van de persoon. De ene heeft meer last ervan dan de ander.

Terzijde: het is heel herkenbaar dat kinderen buitenshuis, bij vrienden over de vloer vaak anders zijn. We horen dan van andere ouders dat ons (stief)kind beleefd is, alles eet etc. In andere situaties dan thuis houden ze zich meer aan de code dat geven en nemen in evenwicht hoort te zijn. Voordat je bedenkt dat het ze het thuis dan ook kunnen, het is een onbewust proces waarvoor kinderen hard moeten werken. Het is natuurlijk dat bij opgroeien thuis geven en nemen niet in balans zijn.

In gesprek met  je geliefde
Dit onderwerp is belangrijk om als partners samen te bespreken. Het is voor stiefmoeder belangrijk dat vader ook begrijpt hoe dit werkt. Jullie worden je extra bewust dat 'geven en nemen' zo belangrijk is in relaties. En daarnaast is het goed dat kinderen leren dat 'geven en nemen' belangrijk is. En daar kun je best af en toe in je eigen stiefgezin mee beginnen.

Hoe ga je als stiefmoeder nu om met dit gevoel?

• Herkennen van je eigen ergernis
• Accepteren dat je gevoel er mag zijn
• Je bewust worden dat dit gedurende hun jeugd een ‘gebruikelijke’ balans is voor kinderen
• Het niet persoonlijk nemen en je gevoel delen met je geliefde.

Wees attent op momenten wanneer er wel iets terugkomt. Let op de uitzonderingen. Dat is belangrijk. Ook al is geven en nemen niet in evenwicht, soms komt er onverwachts iets terug. Let op die pareltjes. Dat geeft energie.



Een persoonlijk voorbeeld? Jaren terug was ik met mijn stiefkinderen naar Walibi. Dat is ‘geven’ want ik wachtte bij allerlei enge attracties tot ze eruit kwamen. Opeens zijn mijn stiefdochter: “Kies jij nu maar een attractie, Marike, dan gaan we met jou mee”. Dat was een parel, ik vond het zo lief. Dat zij de attractie veel te tam vonden, was geen probleem. We hadden toch lol met zijn drieën.