verhelderen - verbinden - verdergaan

Ze was een verwoed bergwandelaar. Niet zomaar wat lopen, maar serieus met een kaart, van berghut naar berghut. Eerst alleen en later samen met haar gezin. Ze stippelde van tevoren steeds de route uit. Zo had ze ook na de echtscheiding de koers uitgestippeld van haar eenoudergezin met haar beide kinderen. 
Nu was er geen kaart. Geen route en geen berghut als ijkpunt. De eerste tijd met haar geliefde, zweefde ze. Op die roze wolk was ruimte genoeg. Voor hem, haar, en de kinderen van hen beiden. 

Van de roze wolk gekukeld
Toen ze gingen samenwonen, kwam ze hard neer op de grond. Hij die anders opvoedde dan zij en hoe lastig dat was met ieder eigen kinderen. Zijn kinderen die niet echt op haar zaten te wachten. Ze merkte dat ze veel kritischer tegen zijn kinderen was dan tegen die van haarzelf. Hun moeder die vaak over de vloer kwam om dingen te brengen, de kinderen even te zien of dingen te regelen. Hoe lastig haar geliefde het vond dat hij haar kinderen vaker zag dan de zijne. Haar geliefde die veel minder tijd voor haar had, als zijn kinderen er waren. En hoe schuldig ze zich voelde, dat ze daar niet goed tegen kon. Hoe ze worstelde met de invulling van haar rol als stiefmoeder, hielp ook niet mee.

Ze miste een routekaart, die aangaf welke stappen er waren naar een harmonieus stiefgezin. Dan kon ze zien hoever het nog was en of ze op de goede weg waren samen. Stepstones die ze kon volgen en dan zou het goed komen, met hem, met haar en met hun kinderen.

Een samengesteld gezin is géén aangepaste kopie van een kerngezin
Binnen onze maatschappij is het idee dat een samengesteld gezin een soort kerngezin is nog altijd dominant. In ons gemeenschappelijk geheugen is de rol van stiefmoeder behoorlijk helder. Stiefmoeders kwamen bijna altijd in beeld als de moeder was overleden, de stiefmoeder werd haar plaatsvervanger. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw zijn er veel stiefmoeders bijgekomen, omdat het aantal echtscheidingen toenam. De meeste stiefmoeders en vaders hebben dan ook te maken met de moeder van de kinderen. Haar ruimte geven en niet haar plek innemen lijkt vanzelfsprekend. Ook als de moeder is overleden, is er nog ruimte voor haar en neemt de stiefmoeder haar plaats niet in. 
Vanuit ervaring, toegenomen kennis en onderzoeken, is vaak bekend wat wel en niet werkt. Wat goed is voor de kinderen en wat niet. Op basis van al die toegenomen kennis zijn er voor alle deelnemers in het stiefsysteem do’s en don’ts; daarbij worden volop eisen aan stiefmoeders gesteld. 
Ondanks alle demografische veranderingen en daaruit voortkomende nieuwe gezinsvormen, is ons beeld over stiefmoeders nauwelijks bijgesteld. Veel stiefmoeders leven in een aangepaste kopie van het kerngezin. 

Twee ruimte gevende inzichten 
Anno nu kent het stiefmoederschap geen gebaande paden. Natuurlijk is er inmiddels aardig wat bekend over thema’s die vaak in samengestelde gezinnen spelen, zoals: loyaliteit, balans tussen geven en nemen, grenzen stellen, omgaan met de ex-partner, andere gevoelens voor eigen kinderen dan voor stiefkinderen, de relatie tussen jullie als partners, je eigen plek en positie. 
Het wordt een ontdekkingsreis voor haar en haar geliefde.
Twee componenten spelen een rol: 

1. Kies van de eigen gezinsinrichting. Hoe gaat hun samengestelde gezin eruitzien? Niet leven op de automatische piloot in een aangepaste kopie van het kerngezin. Bewustwording bij haar en haar partner dat zij niet hoeven te leven in een aangepaste kopie van het kerngezin. Zowel de kinderen, als haar partner, als zijzelf, hoeven niet genoegen te nemen met een tweedehands kerngezin. Zij kiezen zelf hoe hun samengestelde gezin eruitziet; 
2. De persoon van de stiefmoeder en wie zij is, is daarbij essentieel. De persoon en de achtergrond van stiefmoeder. Te vaak is de persoon van de stiefmoeder, wie ze is, met haar kwaliteiten en geschiedenis, genegeerd. Ze werd geacht te kunnen en willen wat er werd verwacht. Welke rolinvulling bij deze stiefmoeder past, hangt samen met wie ze is, haar geschiedenis en haar levenservaringen.

Stiefmoeder gaat op avontuur zonder routekaart
Het avontuur als ontdekkingsreizigers begint voor onze stiefmoeder en haar partner. De echte weg in hun samengesteld gezin vinden zij zelf. Aan de hand van beide inzichten zetten zij de koers uit. Zij kiezen hun eigen gezinsinrichting, wat past bij hen en bij hun kinderen. Stiefmoeder kiest haar hoogstpersoonlijke rolinvulling. En hun liefdevolle relatie is het fundament van een succesvol stiefgezin. Waar zij samen lopen, daar is voortaan hun weg.*

*De titel van mijn blog is ontleend aan het lied van Acda en De Munnik: 'Vandaag ben ik gaan lopen'.

Foto Pixabay