De verantwoordelijkheid die vrouwen nemen, is bewonderenswaardig, zo is mijn ervaring. Als ze een probleem hebben waarmee ze zelf niet verder komen, gaan ze op zoek naar een oplossing.
Dat lijkt me de juiste houding. Als je een probleem hebt, los je het op en ga je niet wachten tot een ander (je partner? je stiefkind?) beweegt. Bovendien is bekend dat als de één ander gedrag vertoont, de ander ook wordt beïnvloed. Zo werkt dat in een systeem.
Jij alléén kunt ook de situatie veranderen
Het is altijd zinvol als stiefmoeder hulp vraagt, ook als ze vader er graag bij zou willen hebben, maar hij de behoefte niet heeft. In onze gesprekken kan stiefmoeder kijken welke grenzen ze wil trekken en wat ze van haar geliefde vraagt.
Jouw probleem is vaak ook het zijne
Als een stiefmoeder een probleem heeft, is dat meestal niet van haar alleen, maar ook van haar partner. Als zij een probleem ziet, gebeurt het dat haar geliefde het probleem niet herkent of alleen als het hare beschouwt.
Twee voorbeelden uit de praktijk:
Soms is het gedrag van de geliefde zelf het probleem. Hij trekt partij voor de kinderen. Hij heeft geen begrip voor haar positie als stiefmoeder of vindt dat ze ‘niet zo moeilijk moet doen’. Ik kan je garanderen als vader haar positie maar lang genoeg ondermijnt, trekt stiefmoeder een x een grens, en gelijk heeft ze.
In het tweede voorbeeld is vader indirect betrokken. Welke rol speelt vader daarbij? Maakt hij duidelijk welk gedrag wenselijk is? Of negeert hij het probleem omdat hij bang is partij te kiezen? Kortom stiefmoeder mag ondersteuning verwachten en is zelf natuurlijk ook aanspreekbaar als zij dingen anders kan doen.
Jullie relatie als fundament
Van een samengesteld gezin is de liefdesrelatie tussen stiefmoeder en haar geliefde het fundament. Elk wezenlijk probleem dat stiefmoeder ervaart met het gedrag of de houding van haar geliefde ten aanzien van een issue, maakt het fundament losser.
Als het gaat ‘rommelen’ in de liefdesrelatie heeft vader er last van en óók de kinderen. Dat is al zo in een kerngezin, laat staan in een samengesteld gezin.
Onmacht en geen onwil
Liefde is er vaak genoeg. Zeer regelmatig haakt vader alsnog in de coaching aan. Er blijkt geen onwil te zijn, maar wel onmacht. “Hoe moet ik me dan opstellen? Moet ik dan voor haar partij trekken? Waarom praat ze niet zelf met mijn zoon? Waarom moet ik daar tussenin zitten?” Zo maar wat reacties, vader weet niet hoe en hoopt dat het issue vanzelf verdwijnt.
Welke coachhoudingen zijn er?
Als vader meekomt in de coaching gaan we de dynamiek in het samengesteld gezin bespreken en hoe anders dat is als in een kerngezin. En we gaan kijken naar ieders verantwoordelijkheden, hun wensen en gezamenlijke keuzes om tot oplossingen te komen. Inzicht en bewustwording is de eerste stap.
Vanuit de Solution focused benadering zijn er drie types houdingen van een gecoachte. Het gaat nadrukkelijk om de houding, níet om de persoon; het kan de houding van stiefmoeder en/of vader zijn. En het is niet een statische houding, de houding kan wisselen in het gesprek.
‘Voorbijganger-houding”
De cliënt ziet het probleem niet zo. Hij/zij vindt zichzelf niet onderdeel van het probleem en dus zeker ook niet van de oplossing. Hij/zij staat erbij en kijkt ernaar.
Slachtoffer-houding
De cliënt die een slachtoffer houding hanteert, ziet het probleem heel goed. Hij/zij heeft er immers last van! Maar … hij/zij ziet zich niet als onderdeel van de oplossing. De ander moet in beweging komen.
Klant-houding
Hier ziet de cliënt dat er een probleem is. Hij/zij vindt ook dat hij in dat probleem een rol heeft en zeker ook in de oplossing. Hier gaat het stromen in de coaching. Als vader en stiefmoeder beiden deze houding hebben, komt er begrip. Dan komen de ideeën en de oplossingen.
Ik heb er een rol in om zo samen te werken met de cliënten dat er een vruchtbare samenwerking ontstaat. Het is erg fijn als er ruimte ontstaat in de driegesprekken, zodat de beide geliefden kunnen samenwerken om de issues die er liggen uit te diepen en aan te pakken. Ook vanuit de solution focused benadering, is het uitgangspunt dat grote problemen niet per se om grote oplossingen vragen. Een (eerste) kleine stap is voldoende; denk aan de steen in de vijver. Dan komt er beweging.
> Home
> Ik help je
> Ervaringen
> Over mij
> Blogs
> Contact
marike@stiefmanagement.nl
www.stiefmanagement.nl
© Stiefmanagement 2022 · Algemene voorwaarden · Privacystatement